การถ่ายภาพเป็นหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ จุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพมีขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 19
โดยมีนักวิทยาศาสตร์และนักประดิษฐ์หลายคนที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาเทคโนโลยีนี้
การถ่ายภาพเริ่มต้นจากแนวคิดเกี่ยวกับ “กล้องทาบเงา” หรือกล้องปิดทึบ (camera obscura)
ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่ใช้หลักการแสงผ่านรูเล็กๆ บนผนังห้องและทำให้เกิดภาพของวัตถุภายนอกบนผนังด้านใน แนวคิดนี้มีมาตั้งแต่สมัยกรีกโบราณและได้รับการพัฒนาโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวอาหรับ อิบน์ อัล-ฮัยซัม (Ibn Al-Haytham)
ในช่วงศตวรรษที่ 10 แต่ยังไม่มีวิธีการบันทึกภาพได้ถาวร จนกระทั่งศตวรรษที่ 19 ที่นักวิทยาศาสตร์เริ่มพยายามค้นหาวิธีการบันทึกภาพที่มองเห็น
ในปี 1826 นักประดิษฐ์ชาวฝรั่งเศส โจเซฟ นีเซฟอร์ เนียปส์ (Joseph Nicéphore Niépce) ได้สร้างภาพถ่ายถาวรครั้งแรกของโลก
ด้วยกระบวนการที่เรียกว่า “เฮลิโอกราฟี” (heliography) โดยใช้แผ่นดีบุกเคลือบด้วยสารไวแสงและถ่ายภาพจากหน้าต่างของบ้านของเขาในฝรั่งเศส ภาพนี้ต้องใช้เวลาถึง 8 ชั่วโมงในการบันทึกแสงจึงจะเห็นภาพ
ต่อมาในปี 1839 หลุยส์ ดาแกร์ (Louis Daguerre) ซึ่งเป็นชาวฝรั่งเศสเช่นกัน ได้พัฒนากระบวนการที่เรียกว่า “ดาแกร์โรไทป์” (daguerreotype)
ซึ่งทำให้การถ่ายภาพสามารถบันทึกได้รวดเร็วและชัดเจนมากขึ้น ดาแกร์โรไทป์ถือเป็นกระบวนการถ่ายภาพเชิงพาณิชย์ครั้งแรกของโลกและได้รับความนิยมอย่างมากในยุโรปและสหรัฐอเมริกา
ในช่วงเวลาเดียวกัน วิลเลียม เฮนรี ฟอกซ์ ทัลบอต (William Henry Fox Talbot)
นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษ ได้พัฒนากระบวนการถ่ายภาพที่เรียกว่า “คาลอไทป์” (calotype) ซึ่งใช้กระดาษเคลือบสารไวแสง การพัฒนานี้เป็นรากฐานของระบบการถ่ายภาพที่ใช้ฟิล์ม ซึ่งสามารถทำสำเนาภาพถ่ายได้หลายชุด ต่างจากดาแกร์โรไทป์ที่สามารถสร้างภาพได้เพียงภาพเดียว
วิวัฒนาการของการถ่ายภาพก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อเข้าสู่ศตวรรษที่ 20 โดยมีการพัฒนากล้องถ่ายภาพที่ใช้ฟิล์มและกล้องพกพาที่สามารถใช้งานได้ง่ายขึ้น กล้อง Kodak Box Camera ที่เปิดตัวในปี 1900
เป็นหนึ่งในกล้องที่ได้รับความนิยมอย่างสูง เนื่องจากผู้คนทั่วไปสามารถถ่ายภาพได้เองโดยไม่ต้องพึ่งช่างภาพมืออาชีพ
ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 การถ่ายภาพเริ่มเข้ามามีบทบาทในสื่อสารมวลชนและกลายเป็นเครื่องมือในการบันทึกเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญ การพัฒนาของภาพถ่ายทางอากาศและภาพถ่ายทางวิทยาศาสตร์
เช่น การถ่ายภาพด้วยรังสีเอกซ์ (X-ray) และการถ่ายภาพผ่านกล้องจุลทรรศน์ ก็มีบทบาทสำคัญในการขยายขอบเขตของการถ่ายภาพในวงการวิทยาศาสตร์
เมื่อถึงศตวรรษที่ 21 เทคโนโลยีการถ่ายภาพดิจิทัลได้เข้ามาแทนที่กล้องฟิล์มแบบดั้งเดิมอย่างรวดเร็ว
กล้องดิจิทัลที่สามารถบันทึกภาพได้เป็นจำนวนมากและแก้ไขได้ทันทีทำให้การถ่ายภาพเป็นเรื่องง่ายและเข้าถึงผู้คนทุกระดับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการพัฒนาของสมาร์ทโฟนที่มีกล้องถ่ายภาพคุณภาพสูง ทำให้ทุกคนสามารถเป็นช่างภาพได้เพียงแค่ใช้โทรศัพท์มือถือ
จากการบันทึกภาพด้วยแผ่นโลหะมาสู่การถ่ายภาพด้วยสมาร์ทโฟนในปัจจุบัน การถ่ายภาพได้กลายเป็นศิลปะและเครื่องมือในการสื่อสารที่สำคัญของมนุษยชาติ
ผู้ให้การสนับสนุนโดย เครื่องช่วยฟังที่เสียงรบกวนน้อยที่สุด